BARKING DOGS NEVER BITE (Joon-ho Bongov prvenac)

Curb Your Enthusiasm na južnokorejski način

Barking Dogs Never Bite je crnohumorna komedija o nevoljama u koje upada “serijski ubica” pasa koji laju u zgradi u kojoj živi. Film uvodi osnovni kvalitet kasnijih Bongovih radova (Memories Of Murder, The Host, oba briljantni), a to je istančan osećaj za dočaravanje melodram(ic)e života uz simpatiju prema tipičnim ljudskim slabostima kao što su lenjost, sebičnost i pokvarenost. Međutim, u isto vreme on pokazuje i neke od najčešćih slabosti debitantskog ostvarenja- slab osećaj za ritam, rasplinutost priče, preteranu artističnost.

Kao i Larry David (Curb Your Enthusiasm) i Bong priču zasniva na bizarnom ljudskom postupku (Yun Ju odlučuje da se ratosilja pudle čije ga lajanje neviđeno iritira), iz čega se potom razvija niz neočekivano očekivanih situacija koje junaka dovede u skoro bezizlaznu situaciju tokom koje se suočava sa samim sobom odn. sopstvenom promašenošću. I dok kod Davida, ovaj (pošto igra samog sebe) nagrabusi bez mnogo opamećivanja i nastavlja dalje po istom, Bongov junak prolazi kroz dosta stresnu katarzu, a ako je sudeći po poslednjem kadru (kada školske zavese zaklone pogled na šumu i planinu kojom je hteo da se pentra), u životu koji je započeo kao “bolji čovek” biće puno melanholije.

Film, kao i Bongove naredne, krasi galerija živopisnih epizodista, od Yun Juove trudne supruge koja ga non-stop tera da joj lomi orahe koje jedino jede, preko lokalnog domara koji u podrumu zgrade pravi čorbu od ubijenih pasa i priča priče o vodoinstalateru koji je prema legendi uzidan u temelje zgrade, do radnice na birou za izgubljene pse koja mašta o tome da zahvaljući nekom herojskom činu završi u Drugom dnevniku. Njihove akcije Bong je u nekoliko navrata podvukao kvazi-trileroznim fri-džez saundtrakom koji me je podsetio na, recimo, Cassavetesov The Killing Of A Chinese Bookie. Ova vrsta poigravanja žanrom unapređuje atmosferu, ali i dalje ne uspeva da kamuflira prilično monoton ritam filma, kao i relativnu repetativnost dramskih sekvenci.

Ipak, Bong je Bong. I svako ko je usplahirio dušu gledajući Memories Of Murder i The Host duguje mu da odgleda i ovo.