Ono kad kažu "pametnom dosta". Pa da probam... Gruff iz Super Furries putuje Latinskom Amerikom u potrazi za svojim rođakom i muzičarem, Rene Griffithsom
Cenim da ste i vi kao i ja prvo odgledali drugo filmsko čedo Gruffa Rhysa, American Interior, pa tek onda otkrili da on ima još jedan film pre toga, na sličnu i podjednako sumanutu temu. Ako niste, ljubim vam dušu što bi rekli fanovi Isidore Bjelice.
Separado!, kao što napisah, bavi se Gruffovom privatnom istragom porodičnog stabla (tj "porodične šume", kako isto zove njegova tetka). Naime, krajem XIX veka veliki broj Velšana izbegao je u Latinsku Ameriku pred terorom britanske krune. Većina njih situirala se u Patagoniji (i prema nekim antropolozima i istoričarima tamošnjim čak dovela do toga da se Argentina potom oseti pozvanom da kolonizuje i prisvoji to parče zemlje). Jedan od tih Velšana bio je i Gruffov čukun...čukun deda, a od čitave "latinske" rodbine svakako je najpoznatiji i najzanimljiviji muzičar Rene Griffiths koji je solidnu karijeru napravio pevajući brazilski folk na velškom.
Kao i u slučaju American Interior, putovanje je mešavina snimaka sa mini-turneje koja je održana po školama i drugim komunalnim zgradama u velškim naseobinama pred malim, ali raznolikim auditorijumima. Gruff često nastupa sa lokalnim muzičarima, poput Tony-ja Da Gatorra (sa kojim je iste godine objavio i album The Terror of Cosmic Loneliness), ali šarm nastupa uglavnom potiče od nebuloznih aranžmana koje Gruff pravi. Kao i od reakcija publike.
Sa druge strane, očekuje nas popularno interpretirana priča o velškim pristizanjima, ali i o stradanjima lokalnih inidiosa koje su bele cokule (pa i velških boja) nemilosrdno gazile. Gruff svoje putovanje dramaturški rešava kao lo-fi/trash doktorhudijadu koja ga uz pomoć magične kacige teleportuje iz jedne zemlje u drugu, a po kojoj potom putuje raznolikim "zemaljskim sredstvima". Lokacije i krajolici su same po sebi zanimljive i Gruffovo prisustvo dodatno čini da se osećate kao da ste na nekom ultrazabavnom Travel Channel putovanju.
A tu je i brdo pesmica, zatim mini-nastupi tamošnjih muzičara (braća folkeri ispod Anda) i vreme brzo proleti. Na kraju u nekoj vrsti deus-ex-machine (možda čak i bukvalno) saznajemo gde je Griffits, ali do susreta sa njim ne dolazi. On ostaje mekgafin i misterija ovog filma.
SELEKTAH: 8/ 10
Cenim da ste i vi kao i ja prvo odgledali drugo filmsko čedo Gruffa Rhysa, American Interior, pa tek onda otkrili da on ima još jedan film pre toga, na sličnu i podjednako sumanutu temu. Ako niste, ljubim vam dušu što bi rekli fanovi Isidore Bjelice.
Separado!, kao što napisah, bavi se Gruffovom privatnom istragom porodičnog stabla (tj "porodične šume", kako isto zove njegova tetka). Naime, krajem XIX veka veliki broj Velšana izbegao je u Latinsku Ameriku pred terorom britanske krune. Većina njih situirala se u Patagoniji (i prema nekim antropolozima i istoričarima tamošnjim čak dovela do toga da se Argentina potom oseti pozvanom da kolonizuje i prisvoji to parče zemlje). Jedan od tih Velšana bio je i Gruffov čukun...čukun deda, a od čitave "latinske" rodbine svakako je najpoznatiji i najzanimljiviji muzičar Rene Griffiths koji je solidnu karijeru napravio pevajući brazilski folk na velškom.
Kao i u slučaju American Interior, putovanje je mešavina snimaka sa mini-turneje koja je održana po školama i drugim komunalnim zgradama u velškim naseobinama pred malim, ali raznolikim auditorijumima. Gruff često nastupa sa lokalnim muzičarima, poput Tony-ja Da Gatorra (sa kojim je iste godine objavio i album The Terror of Cosmic Loneliness), ali šarm nastupa uglavnom potiče od nebuloznih aranžmana koje Gruff pravi. Kao i od reakcija publike.
Sa druge strane, očekuje nas popularno interpretirana priča o velškim pristizanjima, ali i o stradanjima lokalnih inidiosa koje su bele cokule (pa i velških boja) nemilosrdno gazile. Gruff svoje putovanje dramaturški rešava kao lo-fi/trash doktorhudijadu koja ga uz pomoć magične kacige teleportuje iz jedne zemlje u drugu, a po kojoj potom putuje raznolikim "zemaljskim sredstvima". Lokacije i krajolici su same po sebi zanimljive i Gruffovo prisustvo dodatno čini da se osećate kao da ste na nekom ultrazabavnom Travel Channel putovanju.
A tu je i brdo pesmica, zatim mini-nastupi tamošnjih muzičara (braća folkeri ispod Anda) i vreme brzo proleti. Na kraju u nekoj vrsti deus-ex-machine (možda čak i bukvalno) saznajemo gde je Griffits, ali do susreta sa njim ne dolazi. On ostaje mekgafin i misterija ovog filma.
SELEKTAH: 8/ 10
No comments:
Post a Comment